چه خوشبختی بزرگیست بدیختی های کوچک!

روح های اندکی که از رنج های حقیر به ناله می آیند،

دردهای روزمره گزفتارشان می کند،

قدر سعادت بزرگی که خدا نصیبشان کرده نمی دانند،

این ها از لذتهای روزمره و نعمتهای ریخته پاش هم غرق شور و شعف می شوند.

این دنیا برا این دلها بهشت است.

کامی که با آب نبات شیرین می شود چقدر آسان می تواند خوشبخت باشد...

واما چه رنجی است لذت ها را تنها بردن

و چه زشت است زیبایی هارا تنها دیدن

و چه بدبختی آزار دهنده ای است تنها خوشبخت بودن

دربهشت تنها بودن سخت تر از کویر است

عمیق ترین و بهترین تعریف از عشق این است:

عشق زاییده تنهایی است و تنهایی نیز زاییده عشق.

اگر کسی پیوندی،کشش،انتظاری و نیاز پیوستگی و اتصال در درونش احساس میکند و

بعد احساس کند که از او جدا شده و تنها مانده،درانبوه جمعیت هم تنهاست...